:.بنام حضرت حق.:
مولوی می گوید:
همچو تیغه قوم موسی ،سالها راه نزدیک وبماندم سخت دیر
سیر گشتیم زین سواری،سیر،سیر سرنگون خود را ز اشتر درفکند
گفت:سوزیم زغم تا چند؟!چند!؟ آنچنان افکند خود را سوی پست
کز فتادن از قضا پایش شکست پای خود بر بست وگفتا:گوهر شوم
در خم چوگانش غلتان می روم زین کند نفرین حکیم خوش دهن
بر سواری کاو فروناید زتن عشق مولا کی کم از لیلا بود؟
گوی گشتن بهر او اولی بود گوی شو!می گرد بر پهلوی صدق!
غلت غلتان در خم چوگان عشق لنگ ولوک وخفته شکل و بی ادب